De eerste dag in Dhaka doen we rustig aan. Na een heerlijke douche gaan we inkopen doen voor de komende dagen. Boodschappen doen is hier al een heel avontuur op zich want óf het verkeer rijd dwars door de markt óf de markt staat gewoon op de rijbaan. Overral zie je riksja's zwabberen, knallen de tuk-tuks nog net niet op elkaar en scheuren de gekleurde bussen, met mensen op het dak, dwars door de modderige wegen. Maar goed, het voelt heerlijk vertrouwd al die ouwe rommel op wielen. Eenmaal terug gaat deze fotografe toch maar weer even plat met een goed boek erbij (Lonely Planet New Mexico) want de hitte, en dan met name de hoge luchtvochtigheid, hakt er goed in. Na een klein tukkie wordt ik opgehaald voor het avondeten bij mijn 'verse' vrienden en spring ik toch nog even onder het stromende water (wie weet hoelang ik ditmaal geen douche tegenkom). Na een kleine tocht komen we aan bij meneer de Orthopeed en zijn mooie Bengaalse vrouw en schuiven we direct aan tafel. Naast het vele werk wat zij verricht voor het Liliane Fonds kan ze ook heerlijk koken. Mijn eerste kennismaking met de Bengaalse keuken is dan ook echt super. Eten doen ze hier alleen met de rechterhand en dat heb ik nog niet echt onder de knie. Ik klaag natuurlijk niet want op deze manier heb ik meer tijd om van mijn spinazie met vis en ei te genieten :-) Rond een uurtje of negen slaat de vermoeidheid toe en ga ik naar mijn bedje. Overigens slapen we in een woning bestemd voor buitenlandse diplomaten omheind met dikke muren en op het binnenhof hang een enorme Bengaalse vlag. Helemaal leuk!