Afgelopen dagen heb ik 't een klein beetje rustiger aan gedaan. Vanwege mijn zere knie maar zeker ook vanwege de drukkende warmte. Blote benen, of 'iets' van een blote hals zijn ze hier niet gewend en wordt ook niet echt gewaardeerd. Ik loop dus de hele dag te zweten in een lange broek, dikke schoenen en een warme sjaal. Lekker met 35 graden! Maar zelfs ingepakt krijg ik nog regelmatig commentaar op de drie centimeter huid die ze zien. De enige plek waar ik echt even mijzelf kan zijn en me van die kleffe kleding kan ontdoen is mijn eigen kamer. Maar, ik moet blijven opletten want de 'dames' staan zo weer voor je neus met lekkere hete thee!

Ook de reportages die ik achterop het te kleine brommertje afleg begin ik langzaam maar zeker een beetje zat te worden. Mijn billen zijn blauw en ik heb sterk de indruk dat de meneer voorop bewust door elke plas rijd want na een ritje met 'motormuis' zie ik er echt niet meer uit.

Het toiletbezoek midden in de nacht is ook geen pretje. De stroom ligt er regelmatig uit en dan is het hier werkelijk pikkedonker. Overal hoor ik vreemde geluiden, stoot ik regelmatig mijn hoofd en van wat kakkerlakken in de pot moet je zeker niet vreemd opkijken. Diezelfde kakkerlakken willen ook nog wel eens in je schoenen kruipen, aangezien alle Bengalen op de grond spugen zet ik mijn schoenen 's nachts liever buiten en dan is het maar te hopen dat er niets inzit als ik zonder licht mijn schoenen aantrek :-(

Maar er is ook leuk nieuws! Helemaal vergeten te vertellen maar onze aankomst in Dhaka airport is opgenomen door een heuse filmploeg. Zeg maar de 'VARA' van Bangladesh met camera en zo'n groot grijs fluffie ding voor het geluid. Op zich niet heel spannend natuurlijk maar blijkbaar is dat hier op tv uitgezonden en sindsdien wordt ik aangesproken en herkend op straat (mensen denken vast dat ik de nieuwste Bollywood-babe ben). Heel bizar! En aangezien ik vanaf dinsdag weer in Dhaka ben mag ik wel aan mijn handtekening gaan werken :-)